memento

Λένε πως το παρελθόν σου σε έφερε εδώ που είσαι σήμερα. Το πιστεύω αλήθεια, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως τα πρόσωπα από τα οποία συνίσταται μπορούν να έχουν την ίδια ιδιότητα ή σημασία, την οποία είχαν σε εκείνη τη δεδομένη στιγμή.


Σε παλαιότερα παρελθόντα όπου το ήδη υπάρχον παρελθόν, σε μία νεότερη χρονική στιγμή, προέβει σε αναμετάδοση της πληροφορίας που είχε συνδυάσει το μυαλό με συγκεκριμένα συναισθήματα και σκέψεις, είναι πιθανό, η ωρίμανση του ατόμου να μην ήτο επαρκής για να μπορέσει να κάνει τον διαχωρισμό ανάμεσα στις δύο προαναφερόμενες χρονικές στιγμές. Τότε το άτομο που δέχεται το κάλεσμα αναβίωσης στιγμών, πιθανόν να συγχέει τους χρόνους και να μην δύναται να αναγνωρίσει την μεταξύ τους απόσταση. 


Αυτό είναι πιθανό να συμβεί στο άτομο αυτό παραπάνω από μία φορές διότι βαθιά εσωτερικά υπάρχουν υπολείμματα από την εκάστοτε εμπειρία. Τα υπολείμματα αυτά μπορούν να οδηγήσουν το άτομο σε λανθάνουσα αίσθηση της πραγματικότητας.


Με την πάροδο του χρόνου, ο πλέον ενήλικας είχε κάθε ευκαιρία να κρίνει καταστάσεις και να συγκρίνει συμπεριφορές με αποτέλεσμα να έχει μία διαύγεια θέασης των πραγμάτων με την αυθεντική τους υπόσταση, δίχως παράπλευρες εισβολές παλαιών συναισθημάτων είτε φυσικών αναγκών.


Αυτή η ωρίμανση του ατόμου οφείλεται στην ποιότητα των ανθρώπων με τους οποίους υπήρξε συνεπιβάτης είτε φιλικά είτε ερωτικά.. και επίσης, στην προσωπική κατεύθυνση του καθενός προς τα ενδότερα ώστε να αναγνωρίσει την ταυτότητά του.


memento = θυμάμαι, *αναφορά σε ταινία όπου τα δρώμενα παρουσιάζονται στον θεατή από το τέλος προς την αρχή, δηλαδή με αντίστροφη κατεύθυνση του χρόνου. (http://youtu.be/0vS0E9bBSL0)


Το κείμενο αυτό κλείνει με μνεία στα ξεχωριστά παρελθόντα της ζωής μας. 


Εάν σε δω πολλές φορές στο δρόμο για το μετά και εγώ είμαι ήδη στο μετά αλλά εσύ εκεί ακριβώς που σε άφησα, τότε εκεί και θα μείνεις. 


sad but true.

βρυ-κόλακες ενέργειας

Μέσα απ'τα μάτια μου βλέπεις την ύπαρξη σου με μία λάμψη.. 
μέσα απ'τα μάτια σου βλέπω την ύπαρξη μου με μία ρωγμή..


Υπάρχουν και ζουν κάπου εκεί στο μεταίχμιο, για κάποιο λόγο η αύρα τους υπήρξε για μένα άκρως γοητευτική. Σκοπός για να διατηρήσουν την ύπαρξή τους είναι η απόσταξη κάθε μορφής ενέργειας από όντα που μυρίζουν φρέσκο αίμα, μία οντότητα που αποπνέει αναθυμιάσεις εν δυνάμει ανέλιξης με πορεία ανοδική.


..κατά καιρούς περνούν το κατώφλι της ύπαρξης μου και χτυπούν την πόρτα.. ανοίγω τους κοιτώ στα μάτια και για δευτερόλεπτα κλέβουν μόρια από τις σπίθες της κόρης των δικών μου οφθαλμών. Δεν φοβάμαι.. ανοίγω διάπλατα την πόρτα.. μπαίνουν μέσα με το κάλεσμα μου και βλέπουν πως η οικεία είναι απλά εικονική. Επιδιώκουν να μπουν στον κόσμο (τον δικό μου), κρυμμένος καλά πίσω από το εικονικό. Κάποτε θα τους αφήσω και θα τρατάρω και γλυκό του κουταλιού, έτσι χαίρονται σχεδόν κρυφά γιατί είναι ήδη στα μέσα του δρόμου.. όμως από τη χαρά γίνονται αφελείς και αφήνουν την δική τους πόρτα αφρούρητη. Χαμένοι μέσα στην δίψα τους να αγγίξουν κάθε κόκκινη, πράσινη φλέβα μου .. περπατώ σιωπηλά στις δικές τους πτυχές και εκεί στα σκοτεινά τους σπήλαια μαζεύω ένα ένα τα κουρελιασμένα ρούχα της σάρκας τους που έχουν εναποθέσει όταν κανείς δεν τους κοιτούσε.


Γοητεία.. 


Η στιγμή της κορύφωσης για τον κόλακα είναι αυτή κατά την οποία ρουφάει και εισπνέει μανιαδώς το αίμα μου (ενέργεια μου) .. την ίδια δεδομένη στιγμή η κορύφωση της ηδονής για την δική μου ύπαρξη συνεπάγεται το λεπτό μέσα στο οποίο θα μπήξει τα δόντια του και θα σκίσει το λεπτό, λευκό, απαλό δέρμα μου.. θα συνεχίσει έχοντας ήδη δει την σάρκα μου να αποστραγγίζεται από την ελ-πήδα του ότι θα φτάσει στην θέαση της εικόνας αυτής. Δεν θα τον αφήσω.. Δεν φοβάμαι. Τον αφήνω μέχρι το σημείο που θα νιώσω την αδυναμία του σχεδόν νεκρού και στιγμιαία με τη λειτουργία του sleep twitch θα αφυπνήσω τα αποθέματα ενέργειας μου για να κατευθύνω το χέρι μου προς το αγνό δέρμα της πλάτης του, το μέρος που ξεχνά να κοιτάει κάθε τόσο' και θα μπήξω τα νύχια μου για να τον ξαγρυπνήσω από τον ύπνο του δικαίου στον οποίο πίστευε ότι είχα πέσει εγώ.. αλλά στο είχα πει από την αρχή.. "κοιμάμαι ελαφρά"  ..δεν το συγκράτησες γιατί διενεργούσες καταμέτρηση της συνιστώσας ενέργειας που αποπνέει η αναπνοή μου.


Τον αγκάλιασα, σκουπίζοντας την ματωμένη πλάτη του.. "Σε ευχαριστώ", ψέλλισα.. Με κοίταξε απορρημένος.. τον φίλησα στα μάτια και έφυγα κρατώντας σφιχτά στο χέρι μου το ματωμένο μαντήλι.


Μπορώ να τους μετρήσω στα δάχτυλα του ενός χεριού.. από τον καθέναν τους πήρα το αποτύπωμα και το ανέπτυξα μέσα στο αποτύπωμα της δικής μου ύπαρξης.. 


Κάθε τόσο θα ξεπροβάλλει στο κατώφλι μου κάποιος νεοφερμένος από το είδος τους αλλά μπορώ να μυρίσω την σκουριά του απ'όταν θα πατήσει στο χλωρό χορτάρι της αυλής μου.. 


ξέρω, ξέρεις, ήξερα, ήξερες.. δεν θα μάθουμε ποτέ.