Η Σατραπεία | K.Π. Kαβάφης

Τι συμφορά, ενώ είσαι καμωμένος
για τα ωραία και μεγάλα έργα
η άδικη αυτή σου η τύχη πάντα
ενθάρρυνσι κ’ επιτυχία να σε αρνείται·
να σ’ εμποδίζουν ευτελείς συνήθειες,
και μικροπρέπειες, κι αδιαφορίες.
Και τι φρικτή η μέρα που ενδίδεις,
(η μέρα που αφέθηκες κ’ ενδίδεις),
και φεύγεις οδοιπόρος για τα Σούσα,
και πηαίνεις στον μονάρχην Aρταξέρξη
που ευνοϊκά σε βάζει στην αυλή του,
και σε προσφέρει σατραπείες και τέτοια.
Και συ τα δέχεσαι με απελπισία
αυτά τα πράγματα που δεν τα θέλεις.
Άλλα ζητεί η ψυχή σου, γι’ άλλα κλαίει·
τον έπαινο του Δήμου και των Σοφιστών,
τα δύσκολα και τ’ ανεκτίμητα Εύγε·
την Aγορά, το Θέατρο, και τους Στεφάνους.
Aυτά πού θα σ’ τα δώσει ο Aρταξέρξης,
αυτά πού θα τα βρεις στη σατραπεία·
και τι ζωή χωρίς αυτά θα κάμεις.

βαριά μου ελαφρότητα

..δεν δικαιολογείται κάποιος για τις πράξεις του από το γεγονός ότι δεν γνώριζε..

μία αναφορά που εσωκλείεται μέσα σε μία πρωτογενή αναφορά 
_ αυτή του Τόμας για τον Οιδίποδα

Ποιος είναι ο Τόμας; 

Στην ουσία δεν υπάρχει, είναι ένα αποτύπωμα μέσα μου, μέσα σου και στον καθένα, ακριβώς όπως κάθε χαρακτήρας πλαστός τον οποίο εμπνεύστηκε ο συγγραφέας για να ζήσει αυτό που θα ήθελε, πέραν από το όριο που είχε επιβάλει στον εαυτό του. Κάπως έτσι είσαι και συ, χωρίς να είσαι συγγραφέας, ζεις στιγμές δανεικά μέσα από την ιδιότητα ενός άλλου χαρακτήρα, τον οποίο κάθε λίγο υποδύεσαι προκειμένου να κάνεις πράξη αυτά που θα ήθελες.

Ποιος είσαι εσύ;

Ένα συνονθύλευμα σκέψεων, επιθυμιών και αλληλεπιδράσεων ..πρακτικά τίποτα διαφορετικό από το υπόλοιπο είδος της ανθρωπότητας.. αλλά σίγουρα διαφέρεις σε μία μικρή λεπτομέρεια, αυτή την διαφορετικότητα της οσμής πάνω στο δέρμα σου .. την οσμή από τις εκκρίσεις των πόρων του δέρματος σου. 

Ελαφρότητα_

Είναι η ιδιότητα να αναγνωρίσεις την στιγμή κατά την οποία ουσιαστικά τίποτα δεν έχει υπόσταση και πως οι στιγμές που μοιραστήκαμε είναι μονάχα αποτυπώματα μιας ίσως ενδότερης επιθυμίας μας, την οποία μπορεί να μη θέλουμε να εξωτερικεύσουμε γιατί πιθανόν είναι βολικό να μένει εκεί κάτω από την επιφάνεια των πρόσκαιρων εμπειριών μας. 

Βαρύτητα_ 

Είναι αυτό που με κρατάει πιστά σε ένα μεταίχμιο με προοπτικές αφανείς και συναισθήματα εκκολαπτόμενα κάτω από την μάσκα της τρυφερότητας.

Κανείς δεν έχει όμως κάποια αποστολή σε αυτή την ζωή.. Γιατί απλά όλα είναι θέμα επιλογών, η μοίρα δεν υφίσταται και το πεπρωμένο δεν σε κυνηγά μανιωδώς.. όλα είναι απλά ένας εύκολος τρόπος να αιτιολογήσεις και να δικαιολογήσεις καταστάσεις στο μυαλό σου.. ακριβώς όπως και το περιεχόμενο ενός βιβλίου. Μπορεί να σου ανοίξει έναν δρόμο,ναι.. αλλά δεν ευθύνεται για τον προορισμό που τελικά θα βρεθείς.. και πάλι εσύ χάραξες τη διαδρομή. 

..αυτό που ξέρω είναι ότι ξέρω, οπότε σίγουρα δεν μπορώ να δικαιολογηθώ..